Malaria

Ja hoor, ik heb de jackpot gewonnen!!! Waarschijnlijk heeft die eerste mug die me in mijn bil geprikt heeft me meteen geïnfecteerd.
Vorige week dinsdag werd ik ’s avonds een beetje misselijk en kreeg ik diarree. Ik dacht dat het aan het eten van die avond lag en maakte me dus niet zo veel zorgen. ‘Dat komt er allemaal wel weer uit’, dacht ik. En of het eruit kwam, maar wel om een andere reden.
Ik heb die hele nacht niet kunnen slapen van de pijn in mijn lijf, echt alles deed zeer. Ik kreeg koude rillingen en begon te zweten. En tot overmaat van ramp moest ik die nacht 5 keer onder mijn klamboe vandaan komen om naar dat gat in de grond te rennen. Ik was blij toen ik de klok naar 7 uur zag kruipen. Eindelijk kon ik Alex bellen om te vragen of hij kon zorgen dat er een dikke druppel test bij me werd afgenomen om te checken of ik Malaria had. Een uur later kwam Alex terug met een meisje van het lab die bloed bij me afnam en vroeg of ik wat ontlasting in een ‘filmrolpotje’ kon doen om een faeceskweek te doen. 4 bezoekjes aan het kleinste kamertje van het huis later, kwamen Alex en dr. Assay me vertellen dat er 200 parasieten in mijn bloed zaten, ik had dus Malaria. 200 parasieten is niet veel, sommige kinderen hier hebben meer dan 20.000 parasieten, dat noemen ze dan pas ernstige Malaria. Maar ja, ik ben een mzungu en daar kan het verloop ernstiger bij zijn. Met de wanafunzi daktari nemen ze hier geen risico dus werd ik op de zwaarste medicatie gezet. Quinine en Doxycycline voor 7 dagen. Van de Quinine kan je ernstige bijwerkingen krijgen, dus eerst maar eens proberen of ik dat 3 dagen vol zou houden. Maar gelukkig kreeg ik geen last van oorsuizen, gehoorsverlies of gezichtverlies, zodat ik vandaag (hopelijk voor de laatste keer in mijn leven) die Quinine hoef te slikken. Quinine is sterk spul maar het werkt ook super goed en snel. Ik ben maar 1 dag echt ziek geweest en heb 3 dagen rustig aangedaan (lees: seizoen 4 van Grey’s Anatomy gekeken).In die 3 dagen ben ik 25 keer naar het toilet gerend om leeg te lopen. Je zou denken dat het stopt, maar nee, het bleef komen zodat het op een gegeven moment geen kleur meer had (smakelijk detail). Gelukkig had ik veel mensen om me heen die voor me zorgde. Alex was een goede dokter/nurse en Joyce (onze huishoudster) een goede mama. Ze werd boos op me als ik mijn ORS niet opdronken, zei dat ik moest gaan eten, m’n medicijnen moest nemen, kookte warm water voor me zodat ik warm kon douchen en wilde nog veel meer ‘mama dingen’ voor me doen waar ik geen behoefte aan had. Verder is dr. Fransisca (met wie ik de kinderafdeling samen doe) langs geweest om te kijken hoe het met me ging, is het meisje van het lab de dag daarna bij me komen kijken of het al wat beter ging en kreeg ik via Alex van vele mensen in het ziekenhuis en rond ons huis beterschapswensen. Ik ben hier niet zielig in m’n eentje ziek geweest.

Wel heb ik lekker uit kunnen rusten voor het weekend, zodat Alex en ik zaterdag een kleine mlima achter het ziekenhuis konden beklimmen. Op de weg er naartoe kregen we een hele stoet kinderen achter ons aan. Elke keer als wij stil gingen staan om een foto te maken van het uitzicht bleven zij muisstil staan, kwamen wij weer in beweging sprintten ze achter ons aan, op blote voeten. Het waren echt kleine ratjes, erg lief. En het uitzicht op de berg was schitterend, precies zoals in de Lion King alleen dan zonder de dieren. We zijn namelijk omringd met bergen, maar daartussen is het vlak. Dus als je op een berg staat heb je ver zicht. Ik zou zeggen bekijk de foto’s. Helaas wordt het op een foto nooit zo mooi als in het echt.

Gelukkig kan ik weer lekker aan het werk want ik heb die kindjes wel gemist. Dat jongetje met nefrotisch syndroom gaat gelukkig weer beter. Is net als ik 4 kg afgevallen in 1 week!!!

Tutaonana.

Busu Lotje

Mzungu= Blanke
Wanafunzi daktari= Leerling dokter
Mlima= Berg

P.S. ik heb zondag mijn haar laten doen in Tanzaniaanse stijl (in laten vlechten)